Zegar
Licznik
924910
Statystyki
Historia Grobowca Weyssenhoffów
Grobowiec Weyssenhoffów został zbudowany w 1858 roku przez siostrę Włodzimierza Weyssenhoffa Helenę, która była żoną Lucjana Woyniłłowicza, radcy Komitetu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego i sędziego pokoju okręgu lubartowskiego – właścicieli posiadłości w Samoklęskach.
Helena z Weyssenhoffów Woyniłłowiczowa zmarła w Warszawie w 1880 roku a mąż jej Lucjan w cztery lata później w Sawiczach na Litwie. Zwłoki obojga małżonków przewieziono do Kamionki i pochowano w podziemiach grobowca. Kaplica grobowca jest zbudowana w stylu greckim w formie rotundy z kamienia, którą obmurowano pomnik nagrobny generałostwa Weyssenhoffów. Nad wejściem do kaplicy grobowej na żelaznej tablicy umieszczony jest napis; „Grób Weyssenhoffów” i daty „1843 + 1848 +1857”i rok jej wzniesienia 1858. W środku stoi żelazny pomnik, składający się z dwóch stopni, piedestału i krzyża, postawiony jeszcze przez generała Jana Weyssenhoffa na grobie ukochanej małżonki Tekli z Otfinowskich. Na cokole pomnika widnieją herby; Łabędź Weyssenhoffów i Gryf Otwinowskich oraz nazwiska i daty śmierci pochowanych pod tym pomnikiem generałostwa; „Jan Weyssenhoff. Jenerał dywizji Woysk Polskich zmarły 19.05.1848r.” Na tyle pomnika napis; „Tekla z Otffinowskich Weyssenhoff zmarła 22.VIII.1843”. Z jednej strony znajduje się napis; „Hic dolor Hic decus meum”. Kaplica okien bocznych nie posiada, lecz u góry miała kopułę wspartą ośmioma żelaznymi pilastrami i umieszczonymi tak oknami. Z powodu starości i zniszczenia ks. proboszcz Wiśniewski w 1949 roku kopułę zniósł a całość przykrył dachem, poprawionym i odnowionym przez ks. proboszcza Stefana Panasa w 1953 roku. Na ścianach grobowca umieszczone są tablice z epitafiami. Treść tablic następująca. Tablica po lewej stronie od wejścia „śp. Helena z Weyssenhoffów Woyniłlowiczowa urodzona 1825r. stycznia 1 w Krakowie, zmarła 1880r. września 9 w Warszawie. Odziedziczywszy w r. 1857 Samoklęski na grobie rodziców tę kaplicę w 1858r. wzniosła. Owdowiały po XXXVIII latach szczęśliwego pożycia Mąż zwłoki ukochanej żony tu złożył a duszę jej pobożnym modłom poleca”. Druga tablica poświecona jest jej mężowi Lucjanowi Woyniłłowiczowi; „Śp. Lucjan Woyniłłowicz. Radca Komitetu Towarzystwa Kredytowego Ziemi w guberni Mińskiej pow. Słuckim, majątku w puzowie. Z rodziców; Jana Podkomorzego Słuckiego i Ewy Hr. Gunther von Hildesheim 1817 urodzony. Z Heleną, córką Jenerała Weyssenhoffa 1843r. ożeniony w Sawiczachpow. Słuckim w 1884 roku zmarły, kaplicy tej fundator tu leży pochowany”. Kolejna tablica z prawej strony z fotografią na porcelanie odnosi się do tragicznie zmarłego Włodzimierza z napisem; „Włodzimierz Weyssenhoff 1811-1857 w Samoklęskach. Pozostała siostra modłom duszę jego poleca”. Tablica nad wejściem poświecona jest Domiceli Weyssenhoffównie, bratanicy generała panience, zmarłej w Warszawie. Napis; „Domicela Weyssenhoff ur 1795 w Andzelmujży, zm. 1873 w Warszawie”. Z prawej strony kaplicy w podłodze umieszczone są drzwi od wejścia pod grobowiec, po schodach wstępuje się w podziemny korytarz. Mija się ścianę za którą są zamurowane zwłoki generała i jego żony a na końcu korytarza znajduje się nisza w której na podwyższeniach stoją dwie metalowe trumny. W nich mieszczą się szczątki Lucjana i Heleny Woyniłłowiczów. Budynek kaplicy wraz z grobowcem przeszedł gruntowny remont w 2018r. dzięki miedzy innymi środkom unijnym pod nazwą „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego PROW na lata 2014-2020 i hojności parafian za Ks. kan. Piotra Jastrzębskiego – Proboszcza Parafii w Kamionce i Dziekana Dekanatu Michowskiego. Wykonawcą prac była ekipa p. Mariusza Tracza z Krasnegostawu.